Twardy Orzech do Zgryzienia. Recenzja.

Informacje

Tytuł: Twardy Orzech do Zgryzienia

Rodzaj: logiczna / familijna Wydawca: Nasza Księgarnia Liczba graczy: 2-4 Czas gry: ok. 20 minut

Wstęp

Twardy Orzech do Zgryzienia ukazał się nakładem Naszej Księgarni, która w ostatnim czasie weszła na rynek z ofertą gier familijnych. W przypadku tej gry, polska edycja nie ogranicza się jednak wyłącznie do polskiego wydania. W oryginalnym Sugar Gliders bohaterami są australijskie lotopałanki (małe torbacze potrafiące szybować wśród gałęzi) zbierające owoce. My z kolei otrzymaliśmy rodzime wiewiórki polujące na orzechy. Jest to ciekawe rozwiązanie, które z pewnością zwiększy grono odbiorców.

Zawartość

Pudełko “wiewiórek” prezentuje się bardzo estetycznie. W większości białe, z grafiką narysowanej w kreskówkowym stylu wiewiórki, rzuca się w oczy. W jego wnętrzu znajdziemy planszę z dwiema różnymi stronami. Jedna jest przeznaczona do partii dwuosobowych, druga zaś dla trzech bądź czterech graczy. Do tego 60 żetonów z orzechami oraz 4 drewniane figurki wiewiórek w różnych kolorach. Na duży plus zasługuje lniany woreczek do przechowywania elementów. Nie jest on w żaden sposób niezbędny i spokojnie mógłby zostać zastąpiony przez zwykły woreczek strunowy, więc tym bardziej cieszy dbałość o taki drobiazg.

Zasady

Celem gry jest zdobycie większej liczby orzechów niż nasi przeciwnicy. Dokonać tego można skacząc swoją wiewiórką z gałęzi na gałąź zrywając po drodze cenny przysmak. Na planszy, podzielonej na heksagonalne pola, rozmieszczamy losowo żetony z orzechami. Każdy z nich ma przypisaną wartość od 1 do 5. Jedynie pole na samym środku pozostaje puste, gdyż posiada swoją specjalną zasadę. Grę zaczynamy ustawiając naszą wiewiórkę na dowolnym polu z orzechem o wartości 1. Następnie będziemy mogli wykonywać jedną akcję co turę.

Dostępne akcje są uzależnione od aktualnej sytuacji, w jakiej znajduje się wiewiórka:

Jeśli stoi na polu, na którym znajduje się żeton z orzechami, to może skoczyć o tyle pól w linii prostej, ile wynosi jego wartość, po czym zabiera go
Jeśli stoi na pustym polu to może oddać do banku swój żeton o dowolnej wartości i skoczyć dokładnie o tyle pól
Jeśli gracz jest zablokowany bądź sam tego chce, może użyć akcji odpoczynku i otrzymuje wówczas żeton, który znajduje się pod nim

Nieco inaczej traktowane jest pole w samym centrum planszy, czyli wierzchołek drzewa. Nigdy nie znajduje się tam żaden żeton. Wiewiórka, która tam wyląduje, może użyć bardzo przydatnej, specjalnej akcji. Mianowicie może oddać do banku dowolny żeton i wybrać pole, na które chce się przemieścić. Nie ma znaczenia ile orzechów oddaliśmy.

Gra kończy się w jednym z dwóch przypadków. Pierwszy z nich następuje w momencie, gdy zostanie zebrany ostatni żeton na planszy. Drugi natomiast, gdy wszyscy gracze po kolei wykonają akcję odpoczynku. Następnie gracze zliczają ile orzechów zebrali na żetonach. Wygrywa ten, który ma najwięcej orzechów, a przypadku remisu, osoba mająca więcej żetonów.

Wrażenia

Pierwsze co przyszło mi do głowy na widok Twardego Orzechu do Zgryzienia to… przedobrzona nazwa. Rozumiem, że to fajny zabieg mający na celu połączenie tematyki z naszym lokalnym wyrażeniem, ale uważam, że to za długi tekst dla tak niewielkiej gry. Na stole i tak lądowały “wiewiórki”.

Pod względem oprawy gra prezentuje się bardzo przyzwoicie. Nie oszczędzano na jakości wykonania. Porządna plansza, bardzo estetyczne grafiki, drewniane figurki bez żadnych uszczerbków, no i oczywiście lniany woreczek. Zawsze cieszą mnie takie dodatki. Świadczy to o dobrym podejściu wydawcy do odbiorcy, szczególnie przy niedrogim tytule. Trochę szkoda, że żetony z orzechami nie są dwustronne. W żadnym momencie gry nie ma potrzeby czy nakazu ich zakrywania. Stwarza to tylko dodatkowe zajęcie przy rozkładaniu żetonów na planszy, by poprzekręcać wszystkie stroną z nadrukiem do góry.

Rozgrywka przebiega płynnie i przyjemnie. Swoje ruchy należy planować chociaż na dwie, trzy tury do przodu. Nie zawsze uda się to spełnić, gdyż pozostali gracze z pewnością nie pozostaną na nie obojętni. Wszak każdy będzie chciał zdobyć jak najwięcej łupów. Stąd nierzadko wiewiórki będą blokowane przez innych graczy i zmuszane do odpoczynku, jako że nie można przemieszczać się przez figurki rywali. Podobnie zachłanność może nas sporo kosztować, gdyż trudniej skoczyć prosto o 5 pól, by zabrać żeton o takiej wartości spod siebie.

Trochę nie podoba mi się blokowanie. W grze na dwie osoby można przedwcześnie zakończyć rozgrywkę. Jeśli jeden gracz nie może się ruszyć, co zmusza go do odpoczynku, to rywal również może zdecydować się na odpoczynek. W takiej sytuacji jeśli drugi gracz ma więcej orzechów, co jest jawne, wygrywa od razu. Może to się wydarzyć bardzo szybko, gdy jeszcze wiele orzechów pozostaje do zebrania. Zdarzyło się także, że w grze trzyosobowej jeden z graczy sam sobie zablokował całą grę, nie mogąc opłacić skoku z pustego pola. Miał jedynie żetony o wartości 5 orzechów, a pozycja jaką zajmował nie pozwalała na taki skok. Takie sytuacje nie są na szczęście częste, niemniej stanowią wadę.

Podsumowanie

Twardy Orzech do Zgryzienia to naprawdę dobry, familijny tytuł. Zapewni sporo rozrywki nie tylko dzieciom, ale również ich rodzicom. Nawet bardziej wymagający gracze nie powinni jednak narzekać, bo pomimo trywialnej tematyki, jest nad czym myśleć. Mamy tu wszystko co jest potrzebne w niewielkiej, rodzinnej grze. Wymagająca główkowania mechanika, dobre grafiki oraz jakość elementów bez problemu przyćmiewają kilka drobnych wad. Dodając to tego niewysoką cenę gry, mamy przyzwoity produkt warty zainteresowania. Ja z pewnością będę do niego od czasu do czasu wracać.

Ocena

8/10. Bardzo ciekawa logiczna gra o lekkiej tematyce, wbrew pozorom nie tylko dla dzieci.

Plusy