Fabryka Robotów. Praca na akord. Recenzja

Jacek Wildbret-Tuszyński
22 mar 2017
3 minut(y) czytania

Fabryka Robotów

Wydawnictwo: Nasza Księgarnia

wiek: od 6 lat

ilość graczy: 2-6

czas rozgrywki: ok. 20 minut.

Kiedy myślę o grach zręcznościowych, zawsze przychodzi mi do głowy całkiem celna uwaga jednego z moich przyjaciół, że tak właściwie to bardziej zabawy niż gry. To prawda, ale czy to ujmuje im czegokolwiek? Aby dobrze się bawić, szczególnie w gronie rodzinnym, nie potrzeba skomplikowanych zasad, a jedynie zaangażowania wszystkich, którzy zasiądą do stołu.

Fabryka Robotów to właśnie bardziej zabawa niż gra, choć punktacja sprawia, że nie można odmówić jej ducha rywalizacji. Jest to jeden z czterech planszówkowych debiutów wydawnictwa Nasza Księgarnia, oparty na tajwańskim pierwowzorze - Cha Dango. Spolszczenie zmieniło tematykę i to na tyle udatnie, że tytuł robi dość dobre pierwsze wrażenie.

Zawartość

Malutkie, poręczne pudełeczko skrywa instrukcję, 55 kart i tekturowy "przycisk" STOP. Karty dzielą się na startowe (pięć) oraz karty Robotów, na których z jednej strony znajdują się rzeczone cyborgi w różnych kolorach i kształtach, a z drugiej symbol oznaczający kolor lub kształt robota, albo kolor taśmy produkcyjnej.

Na odwrocie pudełka znajdziemy krótki opis gry oraz informację o Karcie Megamocy, czyli o ciekawym, autorskim dodatku do każdej z gier Naszej Księgarni. Instrukcja jest prosta, zwięzła i napisana zrozumiałym językiem, dzięki czemu nawet młodsze pokolenie nie będzie miało problemów z jej przyswojeniem. Jest w formie trójdzielnej ulotki (nie lubię takiej formy, bo jest nieporęczna).

Karty są standardowych rozmiarów, choć moim zdaniem mogłyby być nieco grubsze i mniej śliskie, ponieważ czasem trudno zebrać je ze stołu, a to przecież gra na refleks.

Zasady

Celem gry jest zdobycie jak największej liczby kart robotów. Aby tego dokonać musimy wykazać się sokolim wzrokiem, świetnym refleksem i szybkością błyskawicy.

Przygotowanie jest bardzo krótkie, polega na dokładnym przetasowaniu talii, wyłożeniu kart początkowych oraz przycisku STOP. Wyrazy uznania dla projektanta. Mimo, że to tylko grafika, pod odpowiednim kątem STOP sprawia wrażenie prawdziwie trójwymiarowego urządzenia.

Teraz zaczyna się zabawa, jeden z graczy odkrywa awers pierwszej karty na stosie, na którym wierzchnia karta i jej rewers wraz z właśnie odkrytą wskażą nam jakiego robota zamówiono w fabryce. Rewersy informują graczy, czym mają się kierować. Może to być: kolor robota, kształt robota, lub kolor taśmy. Awers odkrytej karty uściśla informację jaki konkretnie ma to być cyborg. Przykładowo: pierwsza karta z lewej strony od góry, na zdjęciu poniżej, informuje że interesuje nas albo zielony robot, albo robot na jednym kole, albo robot na fioletowej taśmie produkcyjnej. Wszyscy, jednocześnie jedną ręką starają się sięgnąć po właściwego robota i biorą odpowiednią kartę ze stołu.

Jeśli gracz pomyli się i weźmie niewłaściwego robota, musi go oddać. Jeśli okaże się, że na taśmie nie ma robota odpowiadającego zamówieniu, należy jak najszybciej złapać przycisk STOP. Osoba, która zrobi to jako ostatnia traci punkt (musi oddać jedną kartę). Podobnie wygląda pomyłkowe złapanie STOP, również wtedy należy oddać jedną kartę. Kto nie ma żadnej karty przed sobą, nie traci w takiej sytuacji punktów.

Po zakończeniu tury robot z "zamówienia" trafia na taśmę. Nie dokładamy żadnych dodatkowych kart, więc długość taśmy będzie się zmieniać w trakcie rozgrywki.

Gra kończy się wraz z ostatnią dostępną kartą. Wygrywa posiadacz największej liczby robotów, w przypadku remisu gracze dzielą się zwycięstwem.

Wrażenia i podsumowanie

Nie jestem fanem gier zręcznościowych, więc podchodziłem do tego tytułu z lekkim dystansem. Taka mechanika powoduje, że gracze z mniejszym refleksem szybko się zniechęcają i nie chcą już więcej grać w Fabrykę Robotów. Jest to bowiem bardzo dynamiczna gra, dostarczająca wielu emocji, również tych negatywnych. Jest jednak kilka kwestii, które zdecydowanie działają na jej korzyść.

Można grę zdecydowanie zakwalifikować jako szybką imprezówkę, czy zabawę rodzinną. Dużo przy niej śmiechu i wrzawy. Nie da się także odmówić tytułowi kształtowania spostrzegawczości, a kolorystyka jest dobrana idealnie, podobnie jak kształty robotów. Myślę, że można użyć kart w charakterze ogólnorozwojowych pomocy w pracy z dziećmi.

Gra przeznaczona jest dla 2-6 graczy, ale najlepiej sprawdza się w gronie 3-5 osób, przy dwóch jest nieco nudno, a przy sześciu często panuje chaos przy stole. Wiekowo natomiast skaluje się idealnie. Mogą w nią grać rodziny wielopokoleniowe. Tematyka jest bardzo udana, dobrze, że wydawca zdecydował się zamienić niezrozumiałe dla nas dalekowschodnie ilustracje z japońskim przysmakiem w roli głównej, na bardziej współczesne. Do tego grafiki nie są infantylne, co również jest wielkim plusem.

Tytuł jest bardzo szybki, rozgrywka nie powinna trwać dłużej niż 20 minut, co umożliwia wykorzystanie Fabryki Robotów jako ciekawego fillera. Sprawdzi się on doskonale jako gra dydaktyczna. Uważam, że spodoba się głównie tym graczom, którym nie przeszkadzają dynamiczne rozgrywki, wymagające sporego refleksu.

Moja ocena to 7/10

Jak oceniam 7/10? Ciekawy tytuł z potencjałem, choć raczej dla lubiących typowe zręcznościówki.

Plusy